တစ္ကယ္ကိုေကာင္းတဲ့စာတစ္ခုပါ ဒီစာကိုေရးတဲ့ ကမၻာစိုးမင္းကိုတစ္ကယ္ပဲေလးစားပါတယ္ အားလံုးသာ လိုက္နာႏိုင္မယ္ဆိုရင္အားလံုးေကာင္းလာၾကမွာပါ အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္လို႔ လိုက္ေသာက္ေန ၾကရင္ဘယ္ ေတာ့မွ ေရၾကည္ကို ေမွ်ာ္လင့္ရမွာမဟုတ္ပါဘူးသူငယ္ခ်င္းတို႔အားလံုးလည္း ေက်းဇူးျပဳျပီး ေတာ့ဖတ္ ၾကည့္ပါဗ်ာ
သူငယ္ခ်င္း -
မင္းတို႔တည္ေထာင္ထားတယ္ဆိုတဲ့Web Portal ကို လာလည္ပါဦးဆိုလို႔ ငါလာသြားတယ္။ဒါေပမယ့္ ဝင္ဝင္ ခ်င္းပဲ Home Page မွာေရးထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ကို ေတြ႔တာနဲ႔ငါလွည့္ျပန္ခဲ့တယ္ကြာ။ မင္းတို႔ရဲ႕“ႏိုုင္ငံ ေရးလံုးဝမေရးရ” ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ႀကီးေလ။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေဆြးေႏြးခ်င္လို႔ ငါ ဒီစာေလး ေရးလိုက္တာပါ သူငယ္ခ်င္းေရ။ ဒီလိုေရးထားတာကိုေတြ႔ေတာ့ ငါ ခံစားမိလုိက္တာက မင္းတို႔ဟာ အဲဒီ “ႏို္င္ငံေရး” ဆိုတဲ့စကားလံုးကို အတိအက် နားမလည္ႏိုင္ေသးဘူး ဆိုတာပါပဲ။ငါသိသေလာက္ေတာ့ မင္းတို႔ေျပာခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာေတြက အစိုးရကိုေဝဖန္တာ၊ အတိုက္အခံကို ေထာက္ခံတာ၊ ပါတီ ေထာင္ တာ၊ ဆႏၵျပတာေတြကိုဆိုလိုတာမဟုတ္လား။ ဒါဆိုလည္း ႏိုင္ငံေရးမေရးရ ဆိုတဲ့ေနရာမွာအစိုး ရကိုမေဝဖန္ရ လို႔ပဲေရးသင့္တာေပါ့ကြာ။ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာႏိုင္ငံသားတိုင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေရးကိစၥ၊ တတိုင္းျပည္လံုး အတိုင္းအတာနဲ႔လုပ္ရမယ့္ အေရးကိစၥေတြကိုေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံ့အေရး ကိုေျပာတာပါသူငယ္ခ်င္းေရ။အစိုးရကိုျဖဳတ္ခ်ဖို႔၊ အတိုက္အခံကို အားေပးဖို႔ဆိုတာထက္ ကိုယ္ပါဝင္ႏိုင္တဲ့ ေန ရာ တစ္ခုကေန တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး အက်ဳိးရိွမယ့္ ႏိုင္ငံ့အေရးကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္၊ ေျပာၾကရလိမ့္မယ္၊ ေနာက္ၿပီးေရးၾကရလိမ့္မယ္သူငယ္ခ်င္း။
လူေတြက ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္တယ္၊ ဒီမိုကေရစီရရင္ ခ်မ္းသာၿပီ၊ လူစဥ္မီၿပီလို႔ထင္ေနၾကတယ္။ လူ႔အခြင့္ အေရးေတြ အျပည့္အဝရလာတာနဲ႔ မနက္ျဖန္ေတာ့ ထိုင္း၊စကၤာပူကိုမီၿပီ၊ သန္ဘက္ခါေတာ့ ဂ်ပန္ကိုမီၿပီ၊ ေနာက္တစ္ရက္က်အေမရိကန္ကိုမီမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနၾကတယ္။ ကမာၻမွာ ဆင္းရဲေနတဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ သတိထားမိေစခ်င္တယ္ကြာ။ ငါတို႔အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ဟာ ဒီမုိကေရ စီႏိုင္ငံ ေတာ္ႀကီးေပါ့။ဒီေန႔အစိုးရေျပာင္း၊ ေနာက္ေန႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ ေၾကညာတာနဲ႔ငါတို႔ႏိုင္ငံ နတ္ေရကန္ ထဲက်သလို ျဖစ္မလာေသးပါဘူး။ ငါတို႔ ျမန္မာလည္းဒီမိုကေရစီဖြံ႔ၿဖိဳးလာတဲ့အခါဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို ျဖစ္ ခ်င္လား၊ဂ်ပန္လိုျဖစ္ခ်င္လား။ ဒါ ငါတို႔ေရြးရလိမ့္ သူငယ္ခ်င္း။
လူေတြက ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္တယ္၊ ဒီမိုကေရစီရရင္ ခ်မ္းသာၿပီ၊ လူစဥ္မီၿပီလို႔ထင္ေနၾကတယ္။ လူ႔အခြင့္ အေရးေတြ အျပည့္အဝရလာတာနဲ႔ မနက္ျဖန္ေတာ့ ထိုင္း၊စကၤာပူကိုမီၿပီ၊ သန္ဘက္ခါေတာ့ ဂ်ပန္ကိုမီၿပီ၊ ေနာက္တစ္ရက္က်အေမရိကန္ကိုမီမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနၾကတယ္။ ကမာၻမွာ ဆင္းရဲေနတဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ သတိထားမိေစခ်င္တယ္ကြာ။ ငါတို႔အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ဟာ ဒီမုိကေရ စီႏိုင္ငံ ေတာ္ႀကီးေပါ့။ဒီေန႔အစိုးရေျပာင္း၊ ေနာက္ေန႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ ေၾကညာတာနဲ႔ငါတို႔ႏိုင္ငံ နတ္ေရကန္ ထဲက်သလို ျဖစ္မလာေသးပါဘူး။ ငါတို႔ ျမန္မာလည္းဒီမိုကေရစီဖြံ႔ၿဖိဳးလာတဲ့အခါဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို ျဖစ္ ခ်င္လား၊ဂ်ပန္လိုျဖစ္ခ်င္လား။ ဒါ ငါတို႔ေရြးရလိမ့္ သူငယ္ခ်င္း။
ဒီမုိကေရစီကိုမင္းလည္းလိုခ်င္တယ္၊ ငါလည္းခ်စ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြလို ပါတီထဲလည္းမပါရဲဘူး။ လမ္းေပၚလည္း မထြက္ရဲဘူးမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ငါတို႔ေတြလုပ္သင့္တာကအစိုးရအေျပာင္းအလဲကို ရည္ ညႊန္းတာမဟုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပဲ သူငယ္ခ်င္း။ဒီလိုေျပာလို႔ ငါတာဝန္မဲ့တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ တာဝန္ခဲြယူတာပါ။ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာအစိုးရကို အတိုက္အခံလုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ေတြဟာ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း ဘယ္ကမလဲ။သံဃာ ေတြခ်ည္းပဲကိုက ၂ ဖြဲ႔ ၃ ဖြဲ႔၊ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ကခ်ည္းပဲ ၅ ဖြဲ႔ေလာက္၊ျပည္ပေရာက္ အစိုးရက ၂ ဖြဲ႔ေလာက္၊ ျပည္တြင္းမွာ UG ဆန္ဆန္လုပ္ေနၾကတာက ၅ဖြဲ႔ေလာက္၊ လက္နက္ကိုင္ထားတာ၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာေတြနဲ႔ေပါင္းလိုက္ရင္ ... သူငယ္ခ်င္းေရ - တေန႔ေန႔မ်ား ဒီမိုကေရစီရခဲ့ရင္အားလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ ျပန္ေပါင္းထုပ္ႏိုင္ၾကပါေတာ့မလားပဲ။ ကဲ ဒီလူေတြကအစိုးရေျပာင္းဖို႔၊ စနစ္ေျပာင္းဖို႔ လုပ္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ငါတို႔ကလည္းကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က လုပ္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္။
ျပည္တြင္းက နာမည္ႀကီးမဂၢဇင္းတစ္ခုက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ေျပာတာေလးသတိရတယ္။
လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင့္မရေသးခင္မွာ လုပ္သင့္တာလုပ္ၾကရတယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္လုပ္ႏိုင္တာလည္း လုပ္ထားၾကရမယ္တဲ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္း ငါတို႔ဘာလုပ္ထားႏိုင္မလဲ။ ဒီမိုကေရစီရလာရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ ေနေအာင္ ငါတို႔ဘာေတြျပင္ဆင္ထားၾကမလဲ။ ငါေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေရး လုပ္ခ်င္တယ္ကြာ။ႏိုင္ငံ့အေရးေပါ့။
ငါတို႔ေတြ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းလုပ္ထားႏိုင္တာေတြမွာလူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စည္းကမ္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ ျပန္ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈေတြကို အားမေပး မိေအာင္၊ အားကစား၊ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးဆုတ္ယုတ္ေနမႈေတြကို ျပန္တိုးတက္လာေအာင္ တဘက္တလမ္းက ဝင္ကူၾကဖို႔ေတြဟာထိပ္ဆံုးက ဦးစားေပးရမယ့္ အလုပ္ေတြေပါ့သူငယ္ခ်င္း။ ဒါေတြဟာ ဒီမိုကေရစီမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ဘယ္စနစ္၊ ဘယ္တိုင္းျပည္အတြက္မဆို လိုအပ္လွတဲ့အေျခခံအုတ္ျမစ္ စစ္စစ္ေတြပါပဲ။ စိတ္မေကာင္းစရာက ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒါေတြဟာဆိုးဆိုးရြားရြားပ်က္စီးေနတာပါပဲ။
သူငယ္ခ်င္း - မင္း သတိထားမိလားေတာ့ မသိဘူး။ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာက လူေတြကိုစည္းကမ္းလိုက္နာေစခ်င္ရင္ ဒဏ္ေငြေကာက္တဲ့ နည္းလမ္းကို သံုးတယ္ေနာ္။တိတိက်က်လိုက္ၿပီး ဒဏ္ေငြေကာက္ႏိုင္သလားဆိုေတာ့မ ေကာက္ ႏိုင္ပါဘူး။
ဒဏ္ေငြေတြ၊ ေထာင္ဒဏ္ေတြနဲ႔သာ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာ - ဘာျဖစ္လို႔ဒီစည္းကမ္းတစ္ခုခုကို လူေတြ လိုက္နာ သင့္သလဲ ဆိုတာမ်ဳိးကို တာဝန္ရိွသူေတြကလူေတြနားဝင္ေအာင္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ ရွင္းမျပခဲ့ဘူး။ မလုပ္နဲ႔ လုပ္ရင္ဒဏ္ေငြဆိုတာပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ ေၾကညာေနတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ လူလစ္ရင္၊ေစာင့္ ဖမ္းမယ့္လူ မရိွရင္ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္လာၾကေရာ။ဒီလိုစည္းကမ္းေဖာက္လုိက္လို႔ဘာအက်ဳိးအျပစ္ေတြ ျဖစ္လာသလဲ မေတြးၾကေတာ့ဘူးေလ။
ဥပမာ - အစိုးရရံုး အေဆာက္အဦးက ေလွခါးေကြ႔ေလးေတြမွာ ကြမ္းတံေတြးေတြေထြးၾကတယ္။ မေထြးရ၊ ဒဏ္ေငြ ဆိုတာၾကီးလည္း ေရးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရံုးကလူကလည္းေထြးတယ္။ အလုပ္ကိစၥလာတဲ့ အျပင္လူကလည္း ေထြးတယ္။ အဖမ္းခံရတဲ့လူရိွတယ္လို႔လည္း တခါမွ မၾကားမိပါဘူးကြာ။ တကယ္ေတာ့ ဒဏ္ေငြေတြ ဘာေတြေရးေနစရာကို မလိုပါဘူး။ အေဆာက္အဦးရဲ႕ ေလွခါးထစ္ဟာ ကြမ္းတံေတြးေထြးရမယ့္ေနရာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းသိေနတာပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီလုိစည္းကမ္းမဲ့ တံေတြးေထြးတဲ့ လူေတြဟာ သူတို႔အိမ္က အိမ္ေထာင့္ေလးေတြ၊အဝတ္ဘီရိုနားေတြ၊ ေသာက္ေရအိုး စဥ္နားေတြမွာေရာကြမ္းတံေတြးေထြးေနၾကမယ္ထင္လား။ မလုပ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းေရ။ ကိုယ့္အိမ္ေလကြာ။ ကိုယ့္အိမ္ညစ္ပတ္မွာ၊ ေရာဂါပိုးမႊားရိွလာမွာ၊ အျမင္မေတာ္ စိုးရိမ္တယ္ေလ။လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စည္းကမ္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ အဲဒါပါပဲ။ ဒါေလးကသိပ္ေသးလြန္းတဲ့ ဥပမာပါ။ ငါတို႔ဟာ သမိုင္းေၾကာင္း ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံ၊ယဥ္ေက်းမႈျမင့္မားတဲ့ႏုိင္ငံ၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားေတြ ေနတဲ့ႏိုင္ငံဆိုဘယ္အစိုးရပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါေစ - လူတစ္ဦးခ်င္းစီဟာ ေအာက္တန္းက်တဲ့ စိတ္ညစ္ေတြရိွမေနသင့္ဘူး။ ဒါဟာ ပညာမတတ္တာနဲ႔လည္း မဆုိင္ဘူး။ သူတို႔မွာပင္ကိုရိွၿပီးသား အသိဥာဏ္တစ္ခုပါပဲ။ နည္းနည္းေလာက္ သတိျပန္ေပးလိုက္တာနဲ႔
ဆင္ျခင္သြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးပါ။
စီးပြားေရးခၽြတ္ျခံဳက်မႈရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေတြအေနနဲ႔ ေငြကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႔မဆိုရဖို႔ ႀကိဳးစားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ လာဘ္ေပး၊လာဘ္ယူဇာတ္လမ္းေတြဟာလည္း ေပါမ်ားသထက္ ေပါမ်ားလာဦးမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕အ ခက္ အခဲ တစ္ခုကို ကူညီႏိုင္ပါရဲ႕နဲ႔ တရားမဝင္ လာဘ္ေငြေပးမွလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ သိပ္စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။ မရိွလို႔အၾကံအဖန္ေတာင္းစားရတယ္ဆိုတာကိုနားလည္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ ဒါဟာ သူလုပ္ ေပးရမယ့္တာဝန္တစ္ခု (Responsibility) ျဖစ္ၿပီး တဘက္လူရဲ႕ အခက္အခဲကိုလည္းၾကည့္ရမယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ခုနေျပာတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္လာတဲ့အခါလာဘ္စားမႈေတြလည္း ေလ်ာ့ပါးလာမယ္လို႔ ငါေတာ့ယံုတယ္သူငယ္ခ်င္း။
သူငယ္ခ်င္းေရ - ေျပာလက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာဦးမယ္ကြာ။ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာအားကစားအေၾကာင္းေျပာၾကေဟ့ဆို
“တခ်ိန္က” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာဗဟာဒူးတို႔ကဘယ္လို၊ ရွင္ေဗြဂန္း၊ မီတုန္းေနာ္ကဘယ္လိုဆိုၿပီး အတိတ္ကိုစလြမ္းၾကရေတာ့တာပဲ။ ပညာေရးဆိုလည္း “အရင္ကရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဟာအေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ...” ဆိုၿပီး ျပန္တမ္းတၾကရျပန္ေတာ့ပဲမဟုတ္လား။သူငယ္ခ်င္းေရ - ပညာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အားကစားပဲျဖစ္ျဖစ္ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ေရာက္ေအာင္ေတာ့ ငါတို႔ဟာအစိုးရအ ကူအညီမပါဘဲမရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရလုပ္ေပးလိမ့္မယ္ဆိုၿပီးေစာင့္ေနတာထက္ငါတို႔ေတြအေနနဲ႔ ကေလးနဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ ပညာေရးကို ဘယ္လိုမ်ားေထာက္ပံ့အားေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ နည္းလမ္းရွာ ထား သင့္တယ္။ မင္းတို႔လို ITပညာရွင္ေတြက အလယ္တန္းအဆင့္ေလာက္ ေက်ာင္းသားေတြကစၿပီး ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔အင္တာနက္ကို မိတ္ဆက္ေပးၾကမယ္၊ အားကစားမွာ ထြန္းေပါက္တဲ့လူေတြကလည္း ေက်ာင္း သား ေတြကစလို႔ အားကစားအေျခခံေလးေတြကို ကိုယ္က်ဳိးမရွာဘဲ သင္ေပးၾကမယ္၊ အၾကား အျမင္ ဗဟုသုတရိွတဲ့ ပညာတတ္ေတြကလည္း ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္လို႔ ကေလးနဲ႔လူငယ္ေတြကို လိမၼာလာေအာင္၊ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးျမင့္မားလာေအာင္ နားခ်ၾကမယ္ဆိုငါတို႔ဟာ ငါတို႔လုပ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္တစ္ခုကို ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ၾကၿပီလို႔ ခံယူရမွာပါပဲကြာ။ ဒီလူငယ္ေတြကို ဒီမိုကေရစီေတြ၊စစ္အစိုးရေတြ ဘာမွ မသင္ေပးပါနဲ႔ဦး။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တတ္ေအာင္၊မနက္တိုင္း ရြတ္ဆိုေနတဲ့ ကမာၻမေၾကသီခ်င္းဟာ ဘာအတြက္ဆိုၾကရတယ္ဆိုတာသိေအာင္၊ယူနီေဖာင္းဘာလို႔ ဝတ္ၾကတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ အရင္သိ ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ပဲေတာ္လွပါၿပီ။ ဒီကေလးေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြဟာ ငါတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ေတြပဲမဟုတ္လား။
သူငယ္ခ်င္းေရ - မိေခ်ာင္းမင္း ေရကင္းျပသလိုမ်ား ျဖစ္ေနသလားကြာ။ ငါအေပၚမွာေရးထားခဲ့တာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ငါ အစိုးရျဖဳတ္ခ်ဖို႔၊ဆႏၵျပဖို႔ တစ္လံုးမွ မေရးထားဘူးေနာ္။ ဒီလိုႏိုင္ငံေရးမ်ဳိး ငါတို႔လုပ္ၾကရမယ္သူငယ္ခ်င္း။ေရးၾကရမယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေဆြးေႏြးၾကရမယ္။ငါတို႔အနာဂတ္ဟာ အစိုးရေျပာင္းမွပဲ ေတာက္ပလာမယ္ဆိုတာကို ေခါင္းထဲကခဏထုတ္လုိ႔ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးနည္းလမ္းေတြနဲ႔ တိုင္း ျပည္ ကို ကူညီၾကရမယ္။ငါတို႔ေတာင့္တတဲ့ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားလာတဲ့အခါငါတို႔ျပည္သူေတြဟာ ဒီမို ကေရစီနဲ႔အညီ ေနထုိင္တတ္တဲ့ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲကြာ။ၾကားဖူးတဲ့ ဆိုရိုးစကားေလး တစ္ခုရိွတယ္။တိုင္းျပည္တစ္ခုကျပည္သူေတြဟာသူတို႔နဲ႔တန္တဲ့ အစိုးရပဲ ရတတ္တယ္တဲ့။
ဒီဆိုရိုးေလးမွန္မယ္ဆိုရင္ ငါတို႔စည္းကမ္းျပည့္ဝၿပီးကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းလာတဲ့အခါငါတို႔အစိုးရလည္း မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြျဖစ္လာမွာေပါ့။ မေကာင္းတဲ့လူေတြ ေဘးဖယ္သြားၾကရပါလိမ့္မယ္။မင္းလည္း ျမန္မာ၊ ငါလည္း ျမန္မာ - ျမန္မာေတြ ျဖစ္ပါရက္နဲ႔ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို မေရးရ၊ စိတ္မဝင္စားရဆိုေတာ့ - သူငယ္ခ်င္းမင္းတို႔လုပ္ထားတဲ့ Portal က ဘယ္သူေတြ အတြက္တုန္း။ ငါေျပာတာေတြမင္းနားလည္မယ္ဆို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကစမ္းပါလို႔မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကိုထပ္ေျပာေပးပါကြာ။ သိပ္ေနာက္မက်ခင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾက စို႔လို႔။
PS. လူတိုင္းႏုိင္ငံေရးဆိုတဲ႕ေ၀ါဟာရကိုဒီလိုနားလည္ႏုိင္ရင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာျပည္လည္းႏိုင္ငံတကာကို ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္မယ္လို႔ယံုၾကည္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေနာက္မက်ေသးခင္ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲဲ႕ ႏိုင္ငံ ေရးကိုလုပ္ေဆာင္ၾကရေအာင္။
ကမာၻစိုးမင္း
--
"Taunggyi Family (Singapore)"
To post to this group, send email to taunggyifamily_sg@googlegroups.com
For more options, visit this group at
http://groups.google.com/group/taunggyifamily_sg?hl=en
ကူးယူေဖာ္ၿပၿခင္း အတြက္ ခြင္႔ၿပဳပါလုိ႔ ေတာင္းခံပါတယ္
တစ္ႏိုင္ငံလံုး ႏိုင္ငံေရး အသိစိတ္ဓာတ္ေတြ ရွိၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ ။ ၿဖစ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ရွိရင္ လုပ္ရဲတဲ႔ သတၱိလဲ
ရွိၾကပါလို႔ ထပ္ဆင္႔ ႏိႈးေဆာ္ပါရေစ။
ျပည္တြင္းက နာမည္ႀကီးမဂၢဇင္းတစ္ခုက အယ္ဒီတာခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ေျပာတာေလးသတိရတယ္။
လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင့္မရေသးခင္မွာ လုပ္သင့္တာလုပ္ၾကရတယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္လုပ္ႏိုင္တာလည္း လုပ္ထားၾကရမယ္တဲ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္း ငါတို႔ဘာလုပ္ထားႏိုင္မလဲ။ ဒီမိုကေရစီရလာရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ ေနေအာင္ ငါတို႔ဘာေတြျပင္ဆင္ထားၾကမလဲ။ ငါေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေရး လုပ္ခ်င္တယ္ကြာ။ႏိုင္ငံ့အေရးေပါ့။
ငါတို႔ေတြ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းလုပ္ထားႏိုင္တာေတြမွာလူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စည္းကမ္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားေတြ ျပန္ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈေတြကို အားမေပး မိေအာင္၊ အားကစား၊ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးဆုတ္ယုတ္ေနမႈေတြကို ျပန္တိုးတက္လာေအာင္ တဘက္တလမ္းက ဝင္ကူၾကဖို႔ေတြဟာထိပ္ဆံုးက ဦးစားေပးရမယ့္ အလုပ္ေတြေပါ့သူငယ္ခ်င္း။ ဒါေတြဟာ ဒီမိုကေရစီမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ဘယ္စနစ္၊ ဘယ္တိုင္းျပည္အတြက္မဆို လိုအပ္လွတဲ့အေျခခံအုတ္ျမစ္ စစ္စစ္ေတြပါပဲ။ စိတ္မေကာင္းစရာက ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒါေတြဟာဆိုးဆိုးရြားရြားပ်က္စီးေနတာပါပဲ။
သူငယ္ခ်င္း - မင္း သတိထားမိလားေတာ့ မသိဘူး။ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာက လူေတြကိုစည္းကမ္းလိုက္နာေစခ်င္ရင္ ဒဏ္ေငြေကာက္တဲ့ နည္းလမ္းကို သံုးတယ္ေနာ္။တိတိက်က်လိုက္ၿပီး ဒဏ္ေငြေကာက္ႏိုင္သလားဆိုေတာ့မ ေကာက္ ႏိုင္ပါဘူး။
ဒဏ္ေငြေတြ၊ ေထာင္ဒဏ္ေတြနဲ႔သာ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာ - ဘာျဖစ္လို႔ဒီစည္းကမ္းတစ္ခုခုကို လူေတြ လိုက္နာ သင့္သလဲ ဆိုတာမ်ဳိးကို တာဝန္ရိွသူေတြကလူေတြနားဝင္ေအာင္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ ရွင္းမျပခဲ့ဘူး။ မလုပ္နဲ႔ လုပ္ရင္ဒဏ္ေငြဆိုတာပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ ေၾကညာေနတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ လူလစ္ရင္၊ေစာင့္ ဖမ္းမယ့္လူ မရိွရင္ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္လာၾကေရာ။ဒီလိုစည္းကမ္းေဖာက္လုိက္လို႔ဘာအက်ဳိးအျပစ္ေတြ ျဖစ္လာသလဲ မေတြးၾကေတာ့ဘူးေလ။
ဥပမာ - အစိုးရရံုး အေဆာက္အဦးက ေလွခါးေကြ႔ေလးေတြမွာ ကြမ္းတံေတြးေတြေထြးၾကတယ္။ မေထြးရ၊ ဒဏ္ေငြ ဆိုတာၾကီးလည္း ေရးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရံုးကလူကလည္းေထြးတယ္။ အလုပ္ကိစၥလာတဲ့ အျပင္လူကလည္း ေထြးတယ္။ အဖမ္းခံရတဲ့လူရိွတယ္လို႔လည္း တခါမွ မၾကားမိပါဘူးကြာ။ တကယ္ေတာ့ ဒဏ္ေငြေတြ ဘာေတြေရးေနစရာကို မလိုပါဘူး။ အေဆာက္အဦးရဲ႕ ေလွခါးထစ္ဟာ ကြမ္းတံေတြးေထြးရမယ့္ေနရာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လူတိုင္းသိေနတာပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီလုိစည္းကမ္းမဲ့ တံေတြးေထြးတဲ့ လူေတြဟာ သူတို႔အိမ္က အိမ္ေထာင့္ေလးေတြ၊အဝတ္ဘီရိုနားေတြ၊ ေသာက္ေရအိုး စဥ္နားေတြမွာေရာကြမ္းတံေတြးေထြးေနၾကမယ္ထင္လား။ မလုပ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းေရ။ ကိုယ့္အိမ္ေလကြာ။ ကိုယ့္အိမ္ညစ္ပတ္မွာ၊ ေရာဂါပိုးမႊားရိွလာမွာ၊ အျမင္မေတာ္ စိုးရိမ္တယ္ေလ။လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စည္းကမ္းနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ အဲဒါပါပဲ။ ဒါေလးကသိပ္ေသးလြန္းတဲ့ ဥပမာပါ။ ငါတို႔ဟာ သမိုင္းေၾကာင္း ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံ၊ယဥ္ေက်းမႈျမင့္မားတဲ့ႏုိင္ငံ၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားေတြ ေနတဲ့ႏိုင္ငံဆိုဘယ္အစိုးရပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါေစ - လူတစ္ဦးခ်င္းစီဟာ ေအာက္တန္းက်တဲ့ စိတ္ညစ္ေတြရိွမေနသင့္ဘူး။ ဒါဟာ ပညာမတတ္တာနဲ႔လည္း မဆုိင္ဘူး။ သူတို႔မွာပင္ကိုရိွၿပီးသား အသိဥာဏ္တစ္ခုပါပဲ။ နည္းနည္းေလာက္ သတိျပန္ေပးလိုက္တာနဲ႔
ဆင္ျခင္သြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးပါ။
စီးပြားေရးခၽြတ္ျခံဳက်မႈရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေတြအေနနဲ႔ ေငြကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႔မဆိုရဖို႔ ႀကိဳးစားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ လာဘ္ေပး၊လာဘ္ယူဇာတ္လမ္းေတြဟာလည္း ေပါမ်ားသထက္ ေပါမ်ားလာဦးမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕အ ခက္ အခဲ တစ္ခုကို ကူညီႏိုင္ပါရဲ႕နဲ႔ တရားမဝင္ လာဘ္ေငြေပးမွလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ သိပ္စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။ မရိွလို႔အၾကံအဖန္ေတာင္းစားရတယ္ဆိုတာကိုနားလည္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ ဒါဟာ သူလုပ္ ေပးရမယ့္တာဝန္တစ္ခု (Responsibility) ျဖစ္ၿပီး တဘက္လူရဲ႕ အခက္အခဲကိုလည္းၾကည့္ရမယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ခုနေျပာတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္လာတဲ့အခါလာဘ္စားမႈေတြလည္း ေလ်ာ့ပါးလာမယ္လို႔ ငါေတာ့ယံုတယ္သူငယ္ခ်င္း။
သူငယ္ခ်င္းေရ - ေျပာလက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာဦးမယ္ကြာ။ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာအားကစားအေၾကာင္းေျပာၾကေဟ့ဆို
“တခ်ိန္က” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာဗဟာဒူးတို႔ကဘယ္လို၊ ရွင္ေဗြဂန္း၊ မီတုန္းေနာ္ကဘယ္လိုဆိုၿပီး အတိတ္ကိုစလြမ္းၾကရေတာ့တာပဲ။ ပညာေရးဆိုလည္း “အရင္ကရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဟာအေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ...” ဆိုၿပီး ျပန္တမ္းတၾကရျပန္ေတာ့ပဲမဟုတ္လား။သူငယ္ခ်င္းေရ - ပညာေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အားကစားပဲျဖစ္ျဖစ္ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ေရာက္ေအာင္ေတာ့ ငါတို႔ဟာအစိုးရအ ကူအညီမပါဘဲမရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရလုပ္ေပးလိမ့္မယ္ဆိုၿပီးေစာင့္ေနတာထက္ငါတို႔ေတြအေနနဲ႔ ကေလးနဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ ပညာေရးကို ဘယ္လိုမ်ားေထာက္ပံ့အားေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ နည္းလမ္းရွာ ထား သင့္တယ္။ မင္းတို႔လို ITပညာရွင္ေတြက အလယ္တန္းအဆင့္ေလာက္ ေက်ာင္းသားေတြကစၿပီး ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔အင္တာနက္ကို မိတ္ဆက္ေပးၾကမယ္၊ အားကစားမွာ ထြန္းေပါက္တဲ့လူေတြကလည္း ေက်ာင္း သား ေတြကစလို႔ အားကစားအေျခခံေလးေတြကို ကိုယ္က်ဳိးမရွာဘဲ သင္ေပးၾကမယ္၊ အၾကား အျမင္ ဗဟုသုတရိွတဲ့ ပညာတတ္ေတြကလည္း ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္လို႔ ကေလးနဲ႔လူငယ္ေတြကို လိမၼာလာေအာင္၊ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးျမင့္မားလာေအာင္ နားခ်ၾကမယ္ဆိုငါတို႔ဟာ ငါတို႔လုပ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္တစ္ခုကို ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ၾကၿပီလို႔ ခံယူရမွာပါပဲကြာ။ ဒီလူငယ္ေတြကို ဒီမိုကေရစီေတြ၊စစ္အစိုးရေတြ ဘာမွ မသင္ေပးပါနဲ႔ဦး။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တတ္ေအာင္၊မနက္တိုင္း ရြတ္ဆိုေနတဲ့ ကမာၻမေၾကသီခ်င္းဟာ ဘာအတြက္ဆိုၾကရတယ္ဆိုတာသိေအာင္၊ယူနီေဖာင္းဘာလို႔ ဝတ္ၾကတယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ အရင္သိ ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ပဲေတာ္လွပါၿပီ။ ဒီကေလးေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြဟာ ငါတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ေတြပဲမဟုတ္လား။
သူငယ္ခ်င္းေရ - မိေခ်ာင္းမင္း ေရကင္းျပသလိုမ်ား ျဖစ္ေနသလားကြာ။ ငါအေပၚမွာေရးထားခဲ့တာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ငါ အစိုးရျဖဳတ္ခ်ဖို႔၊ဆႏၵျပဖို႔ တစ္လံုးမွ မေရးထားဘူးေနာ္။ ဒီလိုႏိုင္ငံေရးမ်ဳိး ငါတို႔လုပ္ၾကရမယ္သူငယ္ခ်င္း။ေရးၾကရမယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေဆြးေႏြးၾကရမယ္။ငါတို႔အနာဂတ္ဟာ အစိုးရေျပာင္းမွပဲ ေတာက္ပလာမယ္ဆိုတာကို ေခါင္းထဲကခဏထုတ္လုိ႔ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးနည္းလမ္းေတြနဲ႔ တိုင္း ျပည္ ကို ကူညီၾကရမယ္။ငါတို႔ေတာင့္တတဲ့ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားလာတဲ့အခါငါတို႔ျပည္သူေတြဟာ ဒီမို ကေရစီနဲ႔အညီ ေနထုိင္တတ္တဲ့ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲကြာ။ၾကားဖူးတဲ့ ဆိုရိုးစကားေလး တစ္ခုရိွတယ္။တိုင္းျပည္တစ္ခုကျပည္သူေတြဟာသူတို႔နဲ႔တန္တဲ့ အစိုးရပဲ ရတတ္တယ္တဲ့။
ဒီဆိုရိုးေလးမွန္မယ္ဆိုရင္ ငါတို႔စည္းကမ္းျပည့္ဝၿပီးကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းလာတဲ့အခါငါတို႔အစိုးရလည္း မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြျဖစ္လာမွာေပါ့။ မေကာင္းတဲ့လူေတြ ေဘးဖယ္သြားၾကရပါလိမ့္မယ္။မင္းလည္း ျမန္မာ၊ ငါလည္း ျမန္မာ - ျမန္မာေတြ ျဖစ္ပါရက္နဲ႔ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို မေရးရ၊ စိတ္မဝင္စားရဆိုေတာ့ - သူငယ္ခ်င္းမင္းတို႔လုပ္ထားတဲ့ Portal က ဘယ္သူေတြ အတြက္တုန္း။ ငါေျပာတာေတြမင္းနားလည္မယ္ဆို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကစမ္းပါလို႔မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကိုထပ္ေျပာေပးပါကြာ။ သိပ္ေနာက္မက်ခင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾက စို႔လို႔။
PS. လူတိုင္းႏုိင္ငံေရးဆိုတဲ႕ေ၀ါဟာရကိုဒီလိုနားလည္ႏုိင္ရင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာျပည္လည္းႏိုင္ငံတကာကို ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္မယ္လို႔ယံုၾကည္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေနာက္မက်ေသးခင္ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲဲ႕ ႏိုင္ငံ ေရးကိုလုပ္ေဆာင္ၾကရေအာင္။
ကမာၻစိုးမင္း
--
"Taunggyi Family (Singapore)"
To post to this group, send email to taunggyifamily_sg@googlegroups.com
For more options, visit this group at
http://groups.google.com/group/taunggyifamily_sg?hl=en
ကူးယူေဖာ္ၿပၿခင္း အတြက္ ခြင္႔ၿပဳပါလုိ႔ ေတာင္းခံပါတယ္
တစ္ႏိုင္ငံလံုး ႏိုင္ငံေရး အသိစိတ္ဓာတ္ေတြ ရွိၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ ။ ၿဖစ္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ရွိရင္ လုပ္ရဲတဲ႔ သတၱိလဲ
ရွိၾကပါလို႔ ထပ္ဆင္႔ ႏိႈးေဆာ္ပါရေစ။
0 comments:
Post a Comment
never ... never ... never ...never ... never Give Up !